Mijn vader was heel trots op zijn volle snor, die tot aan zijn wangen opkrulde. Mijn vader was ook dol op rijst met sajoer asem. Hij at daarbij altijd telor asin. Dat is de timpalan (dat hoort zo). Op een dag had hij weer eens heerlijk gesmuld van rijst met sajoer asem en telor asin. Na het eten ging hij op de koersi malas liggen, maar….stond plotseling op. Hij zei: “de baboe dalam (binnenmeid) heeft het huis niet goed schoongemaakt. Ik ruik iets amis. Het stinkt naar rotte vis”. “Ik ruik niets” zei moeder. “Ik ook niet” schreeuwden wij, de kinderen in koor.
Mijn vader werd bozer en bozer. Opeens zei moeder: “ Wat heb je toch aan je snor hangen? Ik zie iets geels”. Ze ging naar hem toe, haalde iets uit zijn snor en het was een korreltje van de dooier van de telor asin. Prompt ging vader naar de slaapkamer en toen hij terugkwam was de snor afgeschoren.
Mijn vader heeft nooit meer telor asin gegeten.
